زندگی در حاشیه متن

کاش خدا متن زندگی مان باشد

زندگی در حاشیه متن

کاش خدا متن زندگی مان باشد

زندگی در حاشیه متن
پیام های کوتاه
طبقه بندی موضوعی
آخرین مطالب
محبوب ترین مطالب
آخرین نظرات

زبان

يكشنبه, ۱۷ دی ۱۳۹۱، ۰۶:۳۴ ب.ظ

بیشتر مصیبت های ما از زبانه. امان از دست زبان.

  • محمد جواد خیری

نظرات  (۳)

  • محمد حسین دیانی
  • آی گل گفتی پسر!
    گل گفتی!
    البته شاعر میگه: ز دست دیده و دل هر دو فریاد!
    اما خب زبون رو یادش رفته بوده! شایدم اون شاعر کنترل زبونش رو داشته!
    پاسخ:
    آره داداش منم یاد این شعر افتادم کلی از دست شاعر شاکی شدم چرا زبان رو نیاورده
  • کبوتر سپید
  • سلام؛
    بله کاملا" درسته . خوب می دانیم سکوتهایی وجود داره که هزاران معنا و مفهوم در آن نهفته است. امام رضا (ع) هم سکوت را به عنوان« حکمت و دانایی و فرزانگی» برشمرده است فقط یک داستان کوتاه از توصیه امام رئوف به حضرت عبدالعظیم حسنی(ره) را می نویسم :
    ای عبدالعظیم! سلام مرا به دوستانم برسان و به آنها بگو: راه نفوذی برای شیطان بر خودشان قرار ندهند و دوستانم را به سکوت(در اختیار داشتن زبان) و ترک مجادله(کشمکش لفظی) بی مورد، امر کن و به آنها دستور بده که به سوی همدیگر رو آورند و به دیدار همدیگر بشتابند، زیرا این کار وسیله تقرب من است و نیز به آنها امر کن خود را به بدنام کردن یکدیگر و اختلاف با همدیگر مشغول نسازند، چرا که من بر خود سوگند یاد نموده ام که هر کس چنین کند و یکی از دوستان مرا خشمگین سازد، از درگاه خدا بخواهم تا او را به سخت ترین عذاب ها، عذاب نماید و در آخرت از زیان کاران باشد...
    منبع : علی بن موسی، امامِ رضا(ع)، مرضیه محمدزاده، ص545
  • سیدسروش‌مهدی مویدی
  • من که ماعر (منظور سراینده‌ی «معر» است!) هم نیستم، اما به سبب خودبزرگ‌بینی مزمن، به نمایندگی از شعرای این مرز و بوم، دوبیتی زیر را تقدیم به تمامی جان‌به‌لب‌رسیدگان از دست زبان می‌کنم:

    ز حلق و گوش و بینی هر سه فریاد
    چو هر یک آورَد باز از «زبان» یاد

    که با آن جِرم اندک داده بر باد
    فراوانی جُرمش، اصل و بنیاد

    باشد که روح باباطاهر از بابت این استقبال در مضیقه و فشار قرار نگیرد.

    اما یه نکته:
    به نظرم شعرا کلا یه قسمت مهمی از زندگی‌شون به همین عضو کوچیک بستگی داره. شاید برا همین‌ه که خیلی به‌ش گیر نمی‌دن.

    اگرچه توی ادبیات تعلیمی در مورد همین آداب استفاده از زبان و سخن گفتن، مثنوی‌هایی بس طولانی داریم!

    یه بیت از سعدی شیرین‌سخن هم در این مورد یادم اومد که دو سه جا دیده‌م که شعرا به ساختارش از لحاظ فنی گیر داده‌ن:

    «دو چیز طیره‌ی عقل است، دم فرو بستن
    به وقت گفتن و گفتن به وقت خاموشی»

    البته نهاین‌که منظورم این باشه که شعرا این یه بیت رو هم در تقبیح صحبت کردن تاب نیاورده باشن. می‌گن این که معنا بین دو مصراع شکسته شده زیبایی رو کم می‌کنه و بهتره که معنای هر مصراع کامل باشه. چون معنا این‌جوری‌ه:
    «دو چیز طیره‌ی عقل است،
    دم فرو بستن به وقت گفتن
    و گفتن به وقت خاموشی»

    خب دیگه بهتره در مذمت زبان‌درازی و پرگویی کمتر روده‌درازی بکنم!
    یا حق

    ارسال نظر

    ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
    شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
    <b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
    تجدید کد امنیتی